Q & A ile Minna Proctor, Yazar ve Editör Literary Review

Edebiyat İncelemesine nasıl başlandı? Nasıl karıştın

Minna Proctor: Literary Review, edebi bir üç aylık dönem olup, 1957'de Charles Angoff ve Clarence Decker tarafından kurulmuştur. Fairleigh Dickinson Üniversitesi tarafından Madison, New Jersey'de yayınlandı. On yıllar boyunca, Langston Hughes, Joyce Carol Oates, Michael Ondaatje, Russell Banks, John Updike, Umberto Eco, Primo Levi, Robert Coover, Seamus Heaney, Peter Handke, Pablo gibi muhteşem yazarları dünyaca yayınladık. Neruda ve William Carlos Williams … sadece bir kaç tane isim vermek için.

TLR başladığından beri beşinci editörüm ve 2008'de gemiye bindim.

TLR'den önce birkaç yıl dergilerde çalıştım. BOMB Dergisinde başladım ve uluslararası tasarım ve kültür dergisi Colors'da çalıştım. Ben lisansüstü okul bitirdikten sonra dergilere geldim. Yayıncılıkta çalışmak istedim, ancak kitap yazmak için editör olmak istemedim, çünkü onları yazmak istedim! Dergiler makul bir taviz gibi görünüyordu ve bana bir takım farklı disiplinlerle (fotoğraf, grafik tasarım ve özellikle sanat) ilgili olarak bir takım yollarlarlar. 1990'ların ortasında, başladığımda, İtalyan'dan çok sayıda edebi çeviri yapıyordum. Bu yüzden uluslararası literatürde uzmanım vardı. Aslında benim çeviri sayesinde, önce TLR ile ilgilendim. 2000'de, daha sonra editör olan Rene Steinke bir çeviri meselesi hazırlıyordu ve katkıda bulunmamı istedi.

Tercümedeki edebiyat, TLR'in estetik vizyonunun başlamasından bu yana büyük bir parçası oldu. Bundan sonra dergiye birkaç tercüme öykü ekledim, editör kuruluna katılmaya davet edildi ve 2005 yılında çeviride İtalyanca kurguya adanmış bir konuda konuk editörü seçtim.

Rene Steinke bastı ve Genel Sekreter pozisyonu açıldığında, işin ilgi alanlarımın ve becerilerimin kesinlikle mükemmel bir kombinasyonu olduğunu düşündüm.

Uluslararası edebiyat hakkında çok şey biliyorum, dergileri seviyorum ve kısa metrajlı kısa öyküler, denemeler ve şiirlerle her zaman çok ilgilendim. Edebiyat dergileri, kısa formun merkezi arteridir. Şu anda işim hakkında en çok sevdiğim şey, editöryel olarak bağımsız TLR'nin nasıl olmasıdır. Özellikle, sanatsal yollarının sert bir anlamı olan gelişmekte olan ve yerleşmiş yazarlar ile doğrudan çalıştığım için teşekkür ederim.

Yazmaya ne zaman başladınız?

Bu daha zor bir soruya cevap vermektir. Ben küçükken kitapları severdim. İkinci sınıfta bir yazar olma niyetim- açıkladım ama henüz yazar bile yazamadım. Hiçbir şey yazamadım, çünkü öğrenme güçlüğüm vardı.Çoğu okul benim için korkunç derecede imkansızdı, her şeye korkunç davrandım, ama her zaman müthiş bir okuyucuyım, bu yüzden yaptım. Ortaokul'da oyun yazarı Tennessee Williams'ı takıntılıyorum-yazdığı her şeyi okudum. Tiyatroyu çok severdim. Büyüdüğümde harika bir oyuncu olacağımı düşündüğüm an. Ama korkunç bir oyuncuydum. Üniversite tarafından, büyük bir oyuncu seçileceğimi kabul etmedim ve Michelangelo Antonioni gibi mükemmel bir yönetmen olmaya razı olacağım. Fakat grup projelerinde korkunç bir işbirlikçiyim - hep çok kaygısız veya çok çekingen olmak arasında işe yaramıyorum.

Fotoğraf Müdürü, yalnız bir kurt işinden çok daha serin olurdu; ancak fotoğrafçı öğretmenim her zaman onunla tanıştığım en eğlenceli fotoğrafçı olduğumu söylüyordu; filmimde çizikler vardı; Dikkatsizce karıştıran kimyasallardan basılmaktadır. Tüm iyi fotoğrafçılar titiz davrandılar. Bütün bunlarla iyiliğini sürdürdüğüm tek şey okumaktı. Sonra yazım denetimi icat ettiler. Sonunda ben de yazabilirim. Yazar olmak için geri dolaştım ve asla yazmayı düşünmedim.

Edebiyat İncelemesi çağdaş yazı üzerine odaklanmıştır. Çağdaş yazı üzerine bir spot yerleştirmenin önemini sizce şahsen biliyor musunuz?

Sanırım birçok insan çağdaş edebiyatın önemsiz, gereğinden fazla veya tarihsiz olduğunu düşünüyor ve başka bir çok insan klasik (ya da eski) edebiyatın yoğun, sıkıcı, okunması zor ve "önemli" olduğunu düşünüyor. Literatürü dil sanatı olarak düşünüyorum.

Tüm sanatların olduğu gibi canlılığı ve varlık nedeni, onun anı diyaloğunda olmasıdır - toplumsal, politik, kültürel anı. Edebiyat, zamanı yansıtıyor, ideal bir şekilde yeniden biçimlendiriyor, sorguluyor, kutluyor, oyunu eğlenceli hale getiren eğri topları atıyor vb. İyi sanat şu anın dallarını sallamanın bir yolunu bulmalıdır - ya da belki de daha da önemlisi, okuyucuyu dünyayı nasıl ele aldığına yansıtacak özel bir alan kazandırmalıdır. (Hepimiz hep kendimizi daha iyi anlamaya çalışıyoruz. Bu insan koşulu) Bazen, günlük yaşamdan bir fantezi veya iyi casus romanı ile kaçmakla ilgisi var ve bazen çevrenizdeki dünyada meditasyon yapmak ve bazen de Bir hikayede kendinizi bulmaya çalışmak demektir. Tarihsel dönemlerdeki gibi zaman meselesi, şu andaki anın dünyasından daha ilgisini çekip duymadığınıza veya Middlemarch'in yazıldığı ya da Ağustos'ta ya da Paradise'da dünyanın şekli ile ilgilendiğinizle ilgilidir. Kayıp.

Daha özel olarak, Literary Review, yaş ve onun farklı perspektiflerine odaklanmaktadır. Biraz konuşabilir misin, yoksa ilham verici bir konu mu?

TLR, temayla ilgili bir dergidir. Her sayı yeni veya farklı bir konuyu ele alır. Temel konulara alışılmadık yaklaşımları yansıtmak için temaları seviyorum. Mesela, meselâ gıda konumuza "The Glutton's Kitchen" deniyordu ve dürtüleri kontrol etme ve kontrol etme fikrini keşfettik.Bu kış, şiir ve öykü anlatımında dile getirilen, feminizmin çağdaş fikirleri olan "Kadın Araştırmaları" konusunu ortaya koyduk. "Beni Seviyor musun?" Başlıklı en yeni sayı. başlangıçta farklı bir ünvanı vardı, ancak bunun temel fikri yaştı ve özellikle erken çocuklu ve çocukça yaşlı insanlarla ilgilendim. Bu, çocuklar büyümek için her zaman geleceğe uzanır mantıklıdır. Orta yaştan büyükler her zaman geriye bakarlar. William Blakes'in şiir döngüleri Masumiyet ve Deneyim Şarkılarında güzel bir şekilde ifade edilen yaşam döngüsünün klasik çelişkisi. Tüm konuları bir araya getirdikten sonra bu konuda çok büyüleyici buldum, tüm eserlerin genç ya da yaşlı olması ve o mercek benim için çağdaş edebiyatta okuduğum şeylerin çoğunun gerçekten altını çizmiş gibi görünüyordu. orta. Hepimiz kültürel hayatımızı bir arada sanki 20 ila 50 yaşları arasında yaşıyoruz, sanırım bu konuda yanlış olmayan bir şey var, ancak bu hizipçiliğin geçici olarak ortadan kaldırılması gerçekten de vahşi bir derginin bir sayısında.

Hem bir yazar hem de bir editör olarak, yazının iki farklı perspektifinin çalışmalarınızı nasıl etkilediğini düşünüyorsunuz?

Ben editör olduğum için daha iyi bir yazarım. Sayfadaki kelimeleri harekete geçirmeye çok iyi değil, akranlarımın yaptıklarından çok çok şey okumam gerektiği için. Yazı yazan güçlerle bağlantı kurmamı zorluyor, çatırtıyor, dikkat ediyor. Ve bana sıkıcı olmanın birçok yolu olduğunu hatırlatıyor. Gerçek şu ki, yaptığınız her şey yazınızı etkilemektedir: okumak en önemlisidir, öyleyse yazmaktır, bu nedenle yaşamak, doğum yapmak, sevgi içinde ve dışında düşmek, hayatta kalmak, Floransa'daki Uffizi Müzesi'ne gitmek, bulaşık makinesini paketlemenin en iyi yolunu bulmak. Dikkat çektiğiniz sürece, her yerde hikayeler ve yapılar var.

Düzenleme farklıdır. Çeviri çalışmamla nasıl düzenleneceğini öğrendim gibi hissediyorum. Çevirme beni, nasıl >'ın orijinal yazarın anlattığıyla tam olarak nasıl iletişim kuracağı sorusuna karşı aşırı duyarlı olmaya zorluyordu. Dilin etkili, etkileyici ve tanımlayıcı olmasını sağlayan şey hakkında çok şey düşünmek zorundasınız, çünkü bir dili başka bir dile dönüştürmek için nasıl çalıştığını sürekli olarak seziyorsunuz. Dedi ki, ben yazan, hikayeyi anlatan veya bir açılış yapmayı anlatan bir editörüm. İnsanlara eserimi göstermekten çok korkuyorum. Bir reddetme mektubunu aldıktan sonra birkaç gün boyunca tuvalette nereye saklanıp gizledim. Bunun nasıl bir şey olduğunu biliyorum, bu yüzden başka bir yazarın eserinde yargılama konusunda şanslı değilimdir. Sanki her iki takım için oynuyormuşum gibi … ama gerçek bir spor benzetmesi değil, çünkü bir yazar "kazanır" - ki iş iyi yayınlandığında ve iyi karşılandığında, editör de "kazanır".

Son olarak, hevesli yazarlar / editörler için herhangi bir öneriniz var mı? Ya da eserlerini almak isteyen insanlar yayınlandı mı?

Edebiyat dergileri başlamak üzere.Bir edebi dergiye girmek için bir ajana veya bir yayın kaydına ihtiyacınız yok. Yazar ile yayıncılık arasındaki bağlantı gerçekten basit ve elinde tutuyor - işim çok heyecan vericidir nedenlerinden biri. Bu yüzden şairler ve kısa öykü yazarları için edebi dergileri okumayı ve abone olmayı ve sevdiğiniz kişilere göndermenizi öneririm. Tüm yazarlar için bir edebi dergide, ajansda veya yayınevinde bir okuma stajı bulmaya çalışmanızı öneririm. Başka insanlara ait yayımlanmamış çalışmaları okumaktan çok sunma süreci hakkında daha fazla şey öğreten hiçbir şey yoktur. Ayrıca, tüm yazarlar için, gerçekten çok şey okuyun ve bir şeyler sevdiğinizde dikkat edin. Birçok yayınlama, editörlerin beğenisine ve pazarlama departmanlarının spekülasyonlarına bağlıdır - bunların hiçbiri öngörülebilir veya güvenilir değildir. Ancak, kitaplar ve dergiler için editörler, anlamaya çalıştığınız duyarlılıklara sahipler. Şansınız, belirli bir dergide kurguyu her zaman seviyorsanız, o dergi editörüyle ortak bir estetik bir şeyiniz var ve kendi çalışmalarınızı oraya göndermeniz gerekiyor. Umarım bu yardımcı olur.

Minna Proctor, Edebiyat İncelemesinin Editörü ve bir denemeci. Amerika'daki dini çağrılar fikrine dair kitabı, Duyduğum Parçayı Duyuyor musunuz? : Dini Aramalar, Rahiplik ve Babam 2004'te yayınlandı. Makaleleri ve eleştirileri Aperture, Bookforum, LA Times Kitap Tasarımı, Suçluluk ve Keyif, Millet, Amerikan Akademisyeni ve New York Times gibi yayınlarda yer aldı. Kitap incelemesi. New Hampshire'daki MacDowell Kolonisinde ve İtalya'da Bogliasco'da görev yapıyor. Prodor'un Aşk Sorunu, Federigo Tozzi'nin Seçilmiş Hikayeleri 1998'de PEN Poggioli Ödülü'nü kazandı. Diğer çevirileri arasında Bruno Arpaia'nın romanından "The Angel of History" de yer aldı. Kişisel denemeler topluluğu üzerinde çalışıyor ve şarkıcı Bethany Beardslee ile otobiyografik bir projede işbirliği yapıyor. Fairleigh Dickinson Üniversitesi'nde ders vermektedir.