Avro Bölgesi Borç Krizi: Sebepler, Tedavi ve Sonuçları

Avro bölgesi borç krizi, 2011 yılında dünyanın en büyük tehdidi oldu. Bu, Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü'ne göre gerçekleşti. Şeyler 2012 yılında daha da kötüleşti. Kriz, Yunanistan'ın borcunu bozabileceğini dünyaya ilk fark ettiğinde 2009'da başladı. Üç yıl içinde, Portekiz, İtalya, İrlanda ve İspanya'dan egemen borçlar için potansiyelin içine yükseldi. Almanya ve Fransa liderliğindeki Avrupa Birliği, bu üyeleri desteklemek için mücadele etti.

Avrupa Merkez Bankası ve Uluslararası Para Fonu'ndan kurtarma başlattılar. Bu önlemler, birçoğunun avronun canlılığını sorgulamasını sağlamadı.

Euro Bölgesi Krizi Nasil Etkiler

Bu ülkeler varsayilarsa, 2008 mali krizinden daha kötü olurdu. Egemen borçların birincil sahipleri olan bankalar büyük kayıplarla karşı karşıya kalacaklar. Daha küçük bankalar çökerdi. Bir panik halinde, birbirlerine borç vermeyi keserlerdi. Libor oranı 2008'de olduğu gibi fırladı.

ECB çok egemen bir borca sahipti. Varsayılan, geleceğini tehlikeye atmıştı. AB'nin kendi hayatta kalma ihtimalini tehdit etti. Kontrolsüz egemen borçlar, bir durgunluk veya küresel bir depresyon yaratabilir.

1998'in egemen borç krizinden daha kötü olabilirdi. Rusya'nın varsayılanı geldiğinde, gelişmekte olan diğer ülkeler de öyle yaptı. IMF, Avrupa ülkeleri ve ABD'nin gücüyle desteklendi.

Bu sefer gelişmekte olan piyasalardan değil, temerrüt tehlikesi altındaki gelişmiş piyasalardan. IMF'nin önde gelen destekçileri olan Almanya, Fransa ve Birleşik Devletler kendilerini borçluyorlar. Gerekli kitlesel kurtarma masraflarını karşılamak için bu borcun eklenmesi için az siyasi bir iştah var.

Çözüm Nedir?

Almanya Başbakanı Angela Merkel Mayıs 2012'de yedi puanlık bir plan geliştirdi.

Yeni seçilen Fransa Devlet Başkanı Francois Hollande'nin Eurobond kurma önerisine karşı geldi. Ayrıca kemer sıkma önlemlerini azaltmak ve daha fazla ekonomik teşvik oluşturmak istiyor. Merkel'in planı:

İş girişimlerine yardımcı olmak için hızlı başlatma programları başlatmak.
Haksız yere işten çıkarmaya karşı korumayı rahatlatın.
Daha düşük vergilerle "mini işler" başlatın.
Çıraklık eğitimini, gençlerin işsizliğine yönelik olarak birleştirin.
Devlete ait işletmelerin özelleştirilmesi için özel fonlar ve vergi avantajları yaratın.
Çin'deki gibi özel ekonomik bölgeler kurun.
Yenilenebilir enerjiye yatırım yapın.

Merkel, bunu Doğu Almanya'yı entegre etmek için çalıştığını keşfetti. Kemer sıkma önlemlerinin, avro bölgesinin tamamının rekabet gücünü nasıl artıracağını gördü.

Yedi nokta fabrikası, 8 Aralık 2011'de onaylanan hükümetler arası bir antlaşmayı izledi.AB liderleri, halihazırda var olan para birliğine paralel bir mali birlik oluşturmak konusunda anlaşmaya vardı. Antlaşma üç şey yaptı. Birincisi, Maastricht Antlaşmasının bütçe kısıtlamalarını zorladı. İkincisi, borç verenlere, AB'nin üyelerinin egemen borcunun arkasında duracağı konusunda güvence verdi. Üçüncüsü, AB'nin daha entegre bir birim olarak hareket etmesine izin verdi. Antlaşma özellikle beş değişiklik yaratacak:

Euro bölgesi üye ülkeleri yasal olarak merkezi AB kontrolü için bir miktar bütçe yetkisi verecekler.
% 3'lük açık - GSYİH oranını aşan üyeler mali yaptırımlarla karşı karşıya kalacaklar. Egemen borç çıkarma planları önceden bildirilmelidir.
Avrupa Finansal İstikrar Fonu yerine kalıcı bir kurtarma fonu girildi. Avrupa İstikrar Mekanizması Temmuz 2012'de yürürlüğe girdi. Daimi fon, borç verenin AB üyelerinin arkasında duracağına dair güvence verdi. Bu, temerrüde düşme riskini düşürdü.
ESM'deki oylayış kuralları, acil kararların yüzde 85 oranında nitelikli çoğunlukla kabul edilmesine izin verir. Bu, AB'nin daha hızlı hareket edebilmesine olanak tanır.
Euro bölgesi ülkeleri merkez bankalarından IMF'ye 200 milyar avro daha borç vereceklerdi.

Bu, Mayıs 2010'da bir kurtarma izledi. AB liderleri, borç krizinin bir başka Wall Street flaş kazasını tetiklemesini önlemek için 720 milyar avro veya 928 milyar dolar vaatte bulundu.

Kurtarma, avroya olan inancını geri kazandı ve dolar karşısında 14 ayın en düşük seviyesine indi.

ABD ve Çin, ECB'nin Yunanistan'ı kurtarmayacağını söylediği müddet sonra müdahale etti. Bankalar 2008'de olduğu gibi paniğe kapılmaya başladığında LIBOR yükseldi. Sadece bu sefer bankalar mortgage destekli menkul kıymetler yerine birbirlerinin toksik Yunanistan borcunu kullanmaktan kaçıyorlardı.

Sonuçlar Nelerdir?

İlk olarak, İngiltere ve avro bölgesinin bir parçası olmayan diğer bazı AB ülkeleri, Merkel'in antlaşmasına katlandı. Antlaşmanın "iki katmanlı" bir AB'ye yol açacağından endişe ediyorlardı. Euro bölgesi ülkeleri yalnızca üyeleri için öncelikli anlaşmalar yapabilir. Avroya sahip olmayan AB ülkelerini dışlarlar.

İkincisi, euro bölgesi ülkeleri harcamalarda kesintileri kabul etmelidir. Bu, Yunanistan'daki gibi, ekonomik büyümelerini yavaşlatabilir. Bu kemer sıkma önlemleri siyasi olarak popüler değil. Seçmenler, avro bölgesini veya AB'yi terk edebilecek yeni liderler getirebilir.

Üçüncüsü, Eurobond olan yeni bir finansman biçimi ortaya çıkıyor. ESM, 700 milyar avroluk euro tahviliyle finanse edilecek. Bunlar, avro bölgesi ülkeleri tarafından tamamen garanti edilmektedir. Hazine Müsteşarlığı gibi bu tahviller ikincil piyasada da satın alınabilir ve satılabilirdi. Hazine ile rekabet ederek, Eurobondlar ABD'de daha yüksek faiz oranlarına yol açabilir. (Kaynak: "Yeni Fırsat Avrupa Sorunlarını Çözecek mi?" CNN, 9 Aralık 2011).

Neler Var?

Standard & Poor's ve Moody's gibi borç derecelendirme kuruluşları, ECB'nin tüm avro bölgesi üyelerinin borçlarını artırmasını ve garanti altına almasını istedi. Ancak AB lideri Almanya, böyle bir harekete güvence vermeden karşı çıktı. Borçlu ülkelerin mal evlerini düzene koymak için gerekli kemer sıkma önlemlerini alması gerekiyordu.Almanya, sadece yatırımcıları rahatlatmak için boş bir euroluk çek yazmak istemiyor. Alman seçmenler kurtarma masraflarını karşılamak için daha yüksek vergiler ödemekten çok mutlu olmayacaklar. Almanya da potansiyel enflasyon konusunda paranoyak. Halkı 1920'lerin hiperenflasyonunu çok iyi hatırlıyor.

Yatırımcılar, kemer sıkma önlemlerinin herhangi bir ekonomik canlanmayla ilgili olacağını düşünüyordu. Borçlu ülkelerin borçlarını ödemek için bu büyümeye ihtiyacı var. Tasarruf tedbirlerine uzun vadede ihtiyaç duyulmaktadır ancak kısa vadede zararlıdır. (Kaynak: "S & P, Euro Bölgesi'nin Başka Bir Şok Etmesine Gerek Olabileceğini Söylenecek" Reuters, 12 Aralık 2011. "Euro Kriz Almanya ve ABD'yi Taktik Hücrede Çökertiyor", CNBC, 12 Aralık 2011)

Sebepler

Birincisi borç-GSYİH oranlarını ihlal eden ülkeler için herhangi bir ceza uygulanmadı. Bu oranlar, AB'nin kurucu Maastricht Kriterleri tarafından belirlendi. Neden olmasın? Fransa ve Almanya da sınırın üstünde harcıyorlardı. Kendi evlerini düzene sokana kadar ikisini de yaptırımda bulunmak ikiyüzlü olurlar. Avro bölgesine sürülmek dışında hiçbir yaptırımda diş yoktu. Avronun gücünü zayıflatacak olan sert ceza. AB, avronun gücünü artırmak istedi. Bu, AB üyelerine avro bölgesinde değil, baskı oluşturdu. Onları benimsemek için Birleşik Krallık, Danimarka ve İsveç bulunmaktadır. (Kaynak: "Yunanistan, Euro Bölgesi'ne Katıldı," BBC News, 1 Ocak 2001. "Yunanistan, Euro'ya Katılın," 1 Haziran 2000.

İkinci olarak, euro bölgesi ülkeleri euro'nun gücünden yararlandı. Düşük faiz oranlarından ve yatırım sermayesinin artmasından memnun kaldılar. Bu sermaye akışının çoğu Almanya ve Fransa'dan güney ülkelerine kadar sürdü. Bu artan likidite ücret ve fiyatları yükseltti. Bu, ihracatlarını daha az rekabetçi yaptı. Euro kullanan ülkeler, çoğu ülkenin enflasyonu soğutmak için yaptıkları şeyi yapamadı. Faiz oranlarını yükseltemediler veya daha az para bastılar. Duruşma döneminde vergi gelirleri düştü. Aynı zamanda, kamu harcamaları işsizlik ve diğer yardımların bedelini ödemeye başladı. : "Euro'yu Öldüren Paul Krugman, New York Times, 1 Aralık 2011."

Üçüncü olarak, kemer sıkma önlemleri çok kısıtlayıcı davranarak ekonomik büyümeyi yavaşlattı. Örneğin OECD, kemer sıkma önlemlerinin Yunanistan'ı daha rekabetçi hale getireceğini belirtti. Kamu maliyesi yönetimini ve raporlamasını iyileştirmek gerekiyordu. Kamu personeli emekli maaşları ve ücretlerde kesintileri artırmak sağlıklıydı. Ticaret engellerini azaltmak iyi bir ekonomik uygulamaydı. Sonuç olarak, ihracat arttı. OECD, Yunanistan'ın vergi kaçakçılarını çökertmesi gerektiğini söyledi. Devlet teşebbüslerinin satışını fonlar önermektedir. (Kaynak: "Yunanistan Ekonomik Araştırması," OECD, 2011)

Tasarruf tedbirlerine karşılık, Yunanistan'ın borcu yarı yarıya azaltıldı. Fakat bu tedbirler Yunan ekonomisini de yavaşlattı. İşsizliği artırdılar, tüketici harcamalarını düşürdüler ve borç vermeye ihtiyaç duydukları sermayeyi azalttılar. Yunan seçmenler durgunluk yüzünden bıkmışlardı. "Hırsızlık önlemez" Syriza partisine eşit sayıda oy vererek Yunan hükümetini kapattılar. 17 Haziran'da Syriza'yı dar bir şekilde yenen bir diğer seçim yapıldı.Avro bölgesini terk etmek yerine, yeni hükümet kemer sıkma çalışmalarına devam etti. Daha fazla bilgi için bkz. Yunanistan Borç Krizi.